Свята народнага календару, якое адзначаецца 23 красавіка (6 траўня ў праваслаўнай традыцыі) у гонар Юр’і – апякуна плоднасці і ўрадлівасці зямлі, статкаў, валадара ваўкоў, Боскага ключніка, які адмыкае зямлю і замыкае зіму. У народзе ўяўлялі Юр’ю на белым кані ў белым адзенні.
Сяляне просяць Юр’ю, каб той паспрыяў багатаму ўраджаю. З гэтай мэтай яны выходзяць з песнямі і ахвярнымі стравамі аглядаць свае зарунелыя палеткі. Гаспадар выносіць на поле каравай з леташняй мукі і глядзіць, ці закрыюць яго новыя парасткі. Гэта сведчыць аб тым, што сёлета ўраджай будзе ўдалым. Па канцах поля закопвалі косткі ад велікоднай стравы, каб не расло пустазелле, а на поўначы Беларусі ў цэнтры поля ставілі асвячоную вярбу як абярэг ад маланкі.
З Юр’ем таксама звязваецца і першы выпас скаціны. Стараюцца выгнаць яе як мага раней, каб жывёлы пачаставаліся травой з юр’еўскай расой, што забяспечвае ім здароўе і плоднасць. Часам і самі людзі качаюцца ў ранішняй расе, каб атрымаць здароўе на цэлы год. Асабліва юр’еўская раса дапамагае пры захворванні вачэй.
Перад парогам хлява закладаюць шматлікія абярэгі, каб абараніць жывёлу і забяспечыць ейнае вяртанне дамой — паяс, замок, ніты з кроснаў, яйка, сякеру і г.д. Юр’я замыкае пашчы ваўкам, але ў той жа час прызначае кожнаму драпежніку ягоную здабычу. Ад таго Юр’я лічыцца і ўладаром ваўкоў.
Густы юр’еўскі дождж таксама сведчыць аб тым, што вырасце густое вялікае жыта.
Прыходзьце паглядзець і прыняць удзел у абрадзе!
Уваход вольны! Мы Вас чакаем с:
Фота: Марыя Сцяпанава, Зміцер Кірэенка.