Гэты нумар атрымаўся найбольш “аўтарскім” з усіх, што выходзілі.

У рэдакцыйным уступе да новага нумару гаворыцца:

“Тэмы аўтарскіх тэкстаў гэтага нумару – святыя крыніцы і дыферэнцыяваныя дачыненні з наваколлем (такія нашы “Арыенціры”), гаваркія культавыя артэфакты з далёкай мінуўшчыны і парадак ушанавання прабацькоў у годзе (так працягваем тое, што рабілася “Спракавеку”), галасы з найстаражытнейшага, падзвінскага Асаўца і забранай верхнедняпроўскай Вязьмы (такая вялікая родная нам “Прастора”).

У раздзеле “Супольнасці” – простая мова ад цяперашніх латышскіх дыеўтураў (іх адозва на злабадзённую тэму) ды ад калісняга, 400-гадовай даўніны, вядзьмарскага гурта, пра справы якога распавядае дапытаная тады ведзьма”.

Аўтары гэтага нумару – Уладзімір Лобач, Сяргей Лескець, Алесь Мікус, Кацярына Кавалькова, Аля Сідаровіч, Аляксей Каблукоў. Роскід тэмаў задаволіць патрабавальнага чытача, цікаўнага да тутэйшых старынаў.

У часопісе 52 старонкі, ён у такім жа ахайным і зручным фармаце, як і папярэдні нумар, які выйшаў год таму, таксама ў купальскую пару.

Для вокладкі скарыстаныя фатаграфіі Ўладзя Грыдзіна і Сігітаса Казлаўскаса, дызайн вокладкі выбітна выканала Святлана Клепікава.

Svajksta – адзіны рэгулярны часопісны друк у нашай краіне, які асвятляе пытанні тутэйшай аўтэнтычнай ідэнтычнасці (балцкая, дахрысціянская) і практык, што з яе выплываюць.