⚡️ «Пярун раз’язджае па небе і дзе ўбачыць, што людзі твораць беззаконне, разбівае скалы і праз гэта пускае на зямлю агонь-маланку», — такое тутэйшае павер’е было апублікавана ў 1844 годзе. Адметна, што і дагэтуль этнографы запісваюць згадкі пра Грымотніка, які перасякае неба на калясніцы і змагаецца з нячыстай сілай. Ад грукату колаў утвараецца гром, а самі колы на вялікай хуткасці высякаюць іскры-маланкі, бо ў старажытнасці неба ўяўлялася каменным.

Частка сузор’я Вялікай Мядзведзіцы, якая з’яўляецца самым выразным і пазнавальным аб’ектам начнога неба, атрымала ў народзе назву “Воз”, “Калясніца”, “Іллёў воз” і т.п. Лічыцца, што чатыры зоркі пазначаюць сам воз, а тры зоркі — гэта коні. Такое ўяўленне пра сузор’е характэрна амаль выключна для індаеўрапейскіх народаў.

Нябесная калясніца ў міфалогіі індаеўрапейцаў устойліва звязана з богам навальніцы, пачатковае імя якога — *Perkwunos. Гаспадар дуба, уладар маланак і агню, які жыве на вяршыні нябеснай гары, камянямі выкрэсвае агонь, пускае стрэлы-маланкі, што падаюць на зямлю ў выглядзе каменных сякераў.

Арол, «божа пташка» – такія характарыстыкі ў народнай традыці прысвечаны галоўнаму нябеснаму богу, які  змагаецца з нячысцікамі, ахоўвае Сусвет і ўсталяваны парадак ⚡️