Аўтар: Нурдквіст Свэн
Фрагмент з кнігі:
…Пэтсан разгарнуў намёт. Ён адразу ж пазнаў пах старой тканіны, узгадаўшы, як утульна было калісьці спаць у намёце. Хаця гэта было так даўно, калі ён быў зусім малады. А можа, паспрабаваць яшчэ разок? Яму якраз трэба праверыць, як працуе адна штука, якую ён толькі што вынайшаў.
Фіндус тым часам запоўз у намёт.
— Хачу тут спаць, — сказаў ён. — А мы можам пайсці ў вандроўку ў горы? Дарэчы, а што такое горы, Пэтсан?
— Горы — гэта такія высокія ўзгоркі на поўначы, у Лапландыі, — паспрабаваў патлумачыць Пэтсан.
— У нас жа таксама ёсць пагорак за майстэрняй. Можна павандраваць там, — прапанаваў Фіндус.
— Якая ж гэта вандроўка тады? Тут жа пятнаццаць хвілін хады, — сказаў Пэтсан.
— Але нам і не трэба ісці ў сапраўдную вандроўку, Пэтсан. Мы трошкі паходзім, а потым паспім у намёце…
