Паданні пра папараць-кветку вядомы па ўсёй Беларусі. Папараць цвіце раз на год, толькі ў ноч на Купалле. У поўнач яна квітнее чырвоным колерам, гарыць, як іскры, кароткае імгненне. У народзе кажуць, як папараць пачынае зацвітаць, то ляціць зорка і вельмі ярка свеціць. У ХІХ стагоддзі запісалі паданні, паводле якога у гэтую ноч сыходзіць і успыхвае яркім цветам агонь Перуна. Гэта і ёсць папараць-кветка.Той, хто авалодае папараць-кветкай, будзе ўсё мець, чаго толькі яго душа пажадае. Чалавек атрымае чароўныя веды, будзе ведаць усё, што на свеце робіцца, а таксама разумець мову раслін і жывёл. Папараць-кветка робіць яе ўладальніка нябачным; кветка адмыкае і зноў замыкае замкі, а з яе дапамогай можна атрымаць скарбы, схаваныя ў зямлі. Але ж гэта другаснае. Сапраўднае багацце ў тым, што папараць-кветка надзяляе магутнымі і незвычайнымі ведамі 
Здабыць яе вельмі цяжка, трэба мець надзвычайную смеласць і волю, бо яе пільнуюць розныя духі, якія не даюць завалодаць кветкай. Вядомы былічкі пра тых, хто выпадкова атрымаў папараць-кветку, але ўсе падобныя апавяданні сканачаюцца тым, што шчаслівец яе амаль адразу губляе. Тое, што атрымаў лёгка, выпадкова і без намаганняў, хутка знікае і нічога не застаецца.
Паданне пра папараць-кветку дагэтуль вядомае ці не кожнаму беларусу, што зусім невыпадкова. Гэты вобраз не згубіў сваёй значнасці. Папараць-кветка ўвасабляе мары і жаданні кожнага чалавека, імкненне да шчасця і багацця. Гэта той цуд, чароўны дар, што дае веды і здольнасці, якія адкрыюць усе таямніцы нашага свету. Сапраўды, гэта тое, чаго прагне і да чаго імкнецца чалавек ва ўсе часы 
Раслінам і кветкам у купальскі час адзводзілася важнейшае месца ў абрадавых практыках. На Купалле ўсе зёлкі набываюць незвычайную сілу, якая мае ахоўныя і гаючыя ўласцівасці. Зборы і вянкі з купальскіх раслін і красак рабіліся не толькі для сябе, але імі ўпрыгожвалі жывёл, аздаблялі дом, каб абараніцца ад шкоднага ўздзеяння і злых сілаў, атрымаць здароўе і прыгажосць.Дзядоўнік (Carduus crispus) – абярэг ад нячыстай сілы, яго вешалі ля ўваходу і вокнаў, а яго кветкі ўпляталі ў вянкі.
Браткі (Viola tricolor, а таксама Melampyrum nemorosum) – увасабляюць купальскі “блізнечны” міф, які раскрываецца ў шматлікіх абрадавых песнях. Па павер’ях, гэтыя кветкі абараняюць ад рознай небяспекі і шкоднага ўздзеяння.
Кветкі валошкі (Centaurea), якія таксама ўплятаюць у купальскія вянкі, выкарыстоўваюцца ў народнай медыцыне, а таксама звязаны з вобразам русалкі, якія яшчэ актыўныя ў час сонцастаяння.
І, уласна, сама “папараць-кветка”:Каралеўская папараць альбо Чыставуст каралеўскі (Osmunda regalis). Як раз на пачатку лета, пад час прыроднага росквіту, у верхняй частцы ліста Каралеўскай папараці ўтвараюцца спарангіі (умясцілішчы спораў – насення), якія і надаюць ёй такі прывабны, чароўны, таямнічы выгляд. Гэты рэліктавы від папараці настолькі рэдкі (чым, дарэчы, вобразна пераклікаецца з легендарнай “Папараць-кветкай”), што знаходзіцца пад парозай знікнення, занесены ў Чырвоную кнігу і на сёння выяўлены ў Беларусі толькі ў адным месцы.
Рэдкая і таямнічая наша “Папараць-кветка” 
Набор: 2 гумкі для валасоў "Кветкавы ўзор", блакітныя