У тутэйшых паданнях Юр’я – боства плоднасці і ўрадлівасці, вясновае ўвасабленне Перуна. І хоць сама балада пра Юр’ю паходзіць з сярэднявяковай хрысціянскай літаратурнай традыцыі, сам сюжэт грунтуецца на старажытным змеяборчым міфе.

 Цмок – гэта ўвасабленне першаснага непадзельнага, неструктураванага Сусвету, перамога над якім вядзе да ўзнікнення ўсяго існага і ўпарадкавання свету, забяспечвае плоднасць зямлі.

 Барацьба Юр’і (Грымотніка, Пяруна) і Цмока (Змея) настолькі старадаўняя і значная міфалагічная гісторыя, што даследчыкі называюць яе “Асноўным міфам” усіх індаеўрапейцаў.

Гэтае супрацьпастаўленне фармуе і іншыя базавыя супрацьпастаўленні – светлае/цёмнае, верх/ніз, агонь/вада ды іншыя. Так аднаўляецца наш свет, ствараецца цэлае, падмурак нашага свету.

Яшчэ цікавосткі 
Змеяборчы сюжэт мае розныя праявы ў нашай традыцыі – у чарадзейных казках (“Кацігарошак”, “Удовін сын”), у паданні пра “Змееў камень” каля в.Гогалеўка Чашнiцкага р-на ды яшчэ ў дзясятках іншых народных аповедаў.
Паданне пра “Змееву Гару” ў Мінску, ля якой знаходзіцца наша этнакрама “Рагна”, таксама ёсць варыянтам гэтага старажытнага міфа 

Гэты сюжэт адлюстраваўся і на зорным небе ў сузор’і Цмока (Draco): “Таго змея, што ўбіў св. Юр’і, Бог павесіў ля тае самае высокае зоркі, каторая заўсёды стаіць на адным месцы”.

А крыніцай натхнення для стварэння асобнага шрыфта выступіў надпіс на сцягу легендарнага уладара Прусіі Відэвута з выявы ў «Прускай хроніцы» Сімона Грунаў (XVІ ст.).

Дагэтуль нерасшыфраваны надпіс, які выкананы арыгінальнай графікай, атачае выявы трох галоўных багоў прусаў Патрымпа, Пяркуна, Патала. Часцінку старажытнай таямніцы мы адлюстравалі ў нашым прынце.