Футболкі ўніверсальнага фасону, падыходзяць і жанчынам і мужчынам!

Амулеты-сякеркі, якія з’яўляюцца мініяцюрнымі копіямі сапраўдных баявых сякераў, адліваліся найчасцей з бронзы і нярэдка ўпрыгожваліся арнаментам. Арэал знаходак ахоплівае значную плошчу: сучасную тэрыторыю Беларусі, тэрыторыі балтыйскіх і скандынаўскіх краін, Польшчы, Венгрыі, а таксама землі былой Кіеўскай Русі. Датуюцца Х-ХІІ стагоддзямі. Даследчыкі адзначаюць папулярнасць абярэга сярод ваяроў-дружыннікаў. У курганах звычайна змяшчаліся збоку ці ў нагах нябожчыка. У ХІ-ХІІ стагоддзях сустракаліся і ў жаночых пахаваннях разам з іншымі амулетамі, пэўнага месца ў пахаванні не займалі.

Сякеру як прыладу працы традыцыйна звязваюць з Богам-Грымотнікам. Па адной з версій, сувязь гэтая палягае ад таго, што падчас працы ад сякеры маглі адлятаць іскры, што дазволіла аднесці сякеру да зброі Пяруна, якому падпарадкоўвалася іскра нябесная — маланка. Пярун жа лічыўся спрыяльным людзям Богам, які, кіруючы нябеснымі водамі, непасрэдна ўплываў на ўраджай і, тым самым, на дабрабыт нашых продкаў. У той жа час, Пярун паўставаў магутным і грозным абаронцам людзей ад нячысцікаў, што адлюстравалася нават у тутэйшых уяўленнях аб святым Іллі, які з грымотамі і маланкамі палюе на Чорта.

Таму за сякерай, як за атрыбутам Пяруна, замацаваліся ўстойлівыя міфалагічныя асацыяцыі, звязаныя з ахоўнай магіяй, з забеспячэннем ураджаю і абаронай ад нячыстай сілы. У тутэйшым успрыманні сякера надзяляецца здольнасцю прымаць, убіраць у сябе адмоўныя ўласцівасці, адначасова перадаючы чалавеку сваю “жалезнасць”, трываласць.

Усё гэта забяспечвала надзейныя абарончыя ўласцівасці сякеры: з ёй абыходзілі статак, клалі пад пасцель маладым, крэслілі ёй круг у час абворвання вёскі пры эпідэміях. Пры дапамозе сякеры абараняліся ад ваўкоў, ведзьмаў і іншых нячысцікаў.

Такім чынам, сякера атрымоўваецца адным з самых распаўсюджаных і моцных у традыцыйным уяўленні абярэгам, звязаным, перадусім, з мужчынскім пачаткам. Новыя археалагічныя знаходкі і этнаграфічныя публікацыі ўвесь час карэктуюць прызначэнне і прыналежнасць, але сапраўдны сэнс і дзейснасць застаюцца нязменнымі і яднаюць не адно пакаленне, звязваючы нас з нашымі каранямі. Міф жыве!