Прапануем зніжку пры набыцці ад 2-х да 4-х футболак разам!

Выдатны і зручны варыянт для сям’і, каханых, у падарунак пары ці сябрам альбо проста для сябе!
Вы самі выбіраеце колеры і памеры футболак!
Пры набыцці ад 2-х футболак кошт кожнай футболкі змяньшаецца на 10% і становіцца не 65, а 58,5 руб!

_____________________________________________________________________________

 Мы ўсе прызвычаіліся лічыць, што ў свеце тутэйшай міфалогіі, калі ўзгадваюць пра жывёлаў, то найперш гавораць пра ваўка, мядзведзя, каня, быка, бусла ды іншых. Але ж нягледзячы на сваю значнасць, гэта далёка не ўсе міфалагізаваныя жывёлы і тым больш не самыя блізкія да чалавека. А ці ёсць хто бліжэй за ката для сённяшніх людзей, асабліва гарадскіх? І тут вы можаце спытаць у сябе, а як прадстаўлены кот у нашай міфалогіі? Наўрад ці акдаз будзе просты ды хуткі. Аднак насамрэч вобраз ката ў народнай традыцыі значны і насычаны сэнсамі.

 Каты звязаны з ішасветам, таму ў пазнейшых вераваннях склалася негатыўнае стаўленне да іх з-за таго, што яны нібыта звязаны з “нячыстай сілай”, бо іх выгляд могуць прымаць чэрці, ведзьмы, чараўнікі. У то жа час, палескае паданне сцвярджае адваротнае, што кот утварыўся, каб схапіць чорта ў выглядзе мышы  Таксама кот мае судачыненне з дамавіком, такім чынам яны разам выступаюць як апякуны і сімвалы дома. Увогуле, у беларускім казках кот надзяляецца станоўчымі якасцямі, верны свайму гаспадару, якому дапамагае ў цяжкі час.

 Больш за тое, адно з паданняў, запісаных на Гарадзеншчыне, распавядае, што чалавек быў створаны Богам пасля коціка па той прычыне, што яго не было каму песціць, і гэта стаў абавязак чалавека. Цяпер зразумела, чаму каты такія важныя і хто сапраўдны гаспадар у доме? 

 Аднак самае галоўнае, пра што не трэба забывацца, гэта тое, что мы ўсе жывем на кацінай долі. Па ўсёй краіне распавядаюць паданні, як калісьці даўно жыта расло з коласам ад зямлі, альбо з некалькімі каласамі на сцяблінцы, усяго было багата, і людзі распесціліся, працавалі нядбайна, ляніліся, ставіліся да хлеба непаважліва ды яшчэ скрадзіліся на тое, што цяжка жаць каласы ад самай зямлі. У пакаранне за гэта Бог вырашыў знішчыць жыта. Тады ўжо да яго прыйшлі каты (ці разам каты і сабакі) і папрасілі, каб пакінуў хоць штосьці. Бог пашкадаваў катоў і пакінуў на сцяблінцы адзін кароткі каласок. Такім чынам, людзі ядуць хлеб, пакінуты Богам для катоў, таму мы і жывем на кацінай долі. З тым часоў пайшоў звычай, што катоў і сабак трэба карміць пярвей. І мы мусім не забываць пра гэта, шанаваць ды клапаціцца пра сваіх гадаванцаў.